Η εξίσωση της παιδείας!

Αφού παραθέσω τα συλλυπητήριά μου στις οικογένειες των δύο φοιτητών στη Λάρισα και τις ευχές μου για ταχεία ανάρρωση στους υπόλοιπους 3 και τις οικογένειές τους θα ήθελα να παραθέσω κάποιες σκέψεις.

Θα πρέπει όλοι μας να βγάλουμε συμπεράσματα από όλα αυτά τα σημεία που απορρέουν από το τραγικό αυτό περιστατικό και αφού πάρουμε τους παράγοντες να κάνουμε την εξίσωση.

Η είδηση λέει:
Στη Λάρισα, δύο φοιτητές πέθαναν και τρεις νοσηλεύονται σε κομματώδη κατάσταση, από τις αναθυμιάσεις από μαγκάλι-ψησταριά με το οποίο αφού ετοίμασαν το γεύμα τους, το χρησιμοποίησαν για να ζεσταθούν, βάζοντάς το μέσα στο σπίτι.

Η εξίσωση λοιπόν δεν μπορεί να είναι άλλη:

     Μαθητές από όλα τα μέρη της Ελλάδας αναγκάζονται να απομακρυνθούν από τον τόπο κατοικίας τους για να σπουδάσουν, χωρίς αυτό να συνεπάγεται ότι οι οικονομικές συνθήκες της οικογένειάς τους το επιτρέπει. Στις μέρες μας όμως το φάντασμα της ανεργίας που πλανιέται πάνω από τη κάθε λαϊκή οικογένεια, επιτάσσει να παρθεί καταφατική απόφαση για την μετεγκατάσταση των νεαρών φοιτητών σε άλλες περιοχές της Ελλάδας.

Τα πρώτα ζητήματα όμως γίνονται εμφανή όταν έρθει η ώρα του τόπου μετεγκατάστασης. Οι εξωφρενικές συνθήκες που επικρατούν στις άλλοτε "Φοιτητικές Εστίες" και οι οποίες δεν επιτρέπουν την ανθρώπινη και αξιοπρεπή διαβίωση των φοιτητών, οδηγούν την πλειοψηφία αυτών στην ενοικίαση διαμερισμάτων και με πρώτιστο πολλές φορές στόχο την ανεύρεση συγκατοίκου.
(Ακόμα και ο αστικός τύπος από το 2006 κιόλας, παρ' ότι προσπαθεί να αμβλύνει τις εντυπώσεις, παρουσιάζει με γλαφυρό τρόπο τη κατάσταση στις Φοιτητικές Εστίες, όπου από τότε τα πράγματα έχουν χειροτερέψει πολλάκις φορές).

Στη συνέχεια οι ίδιοι αυτοί φοιτητές προσπαθώντας να αντεπεξέλθουν στις ιδιαίτερα υψηλές οικονομικές απαιτήσεις "εκτός έδρας", αφού αναγκάζονται ακόμα και συγγράμματα να αγοράζουν, καταφεύγουν σε λύσεις διαβίωσης με ιδιαίτερα υψηλό τίμημα, έως και την ίδια τους τη ζωή.

Και όμως το σύνταγμα επιτάσσει τη δωρεάν παιδεία.

Αυτό που λέγεται παιδεία και που υποτίθεται ότι είναι δωρεάν οδηγεί από τα πρώτα χρόνια κιόλας του δημοτικού με μαθηματική ακρίβεια, μεταγενέστερα, σε αυτές τις απεγνωσμένες λύσεις. 

Σαν να μην έφταναν αυτά, η καπιταλιστική κρίση οδηγεί χιλιάδες λαϊκές οικογένειες στην ανέχεια, κάτι που μεταφέρεται αναγκαστικά και στα παιδιά τους και αυτά με τη σειρά τους, προσπαθούν να βοηθήσουν όσο μπορούν, περικόπτοντας βασικές ανάγκες για τα ίδια. 

Τα συγκεκριμένα παιδιά λοιπόν είτε γιατί όντως δεν είχαν, είτε γιατί δεν ήθελαν να επιβαρύνουν τους γονείς, αποφάσισαν να μη βάλουν πετρέλαιο. Αποφάσισαν να ψήσουν, ίσως για να μη ξοδέψουν ρεύμα, αποφάσισαν να ζεσταθούν και βρήκαν την ευκαιρία.
Πολλά τα κατάπτυστα σχόλια που γράφτηκαν από κάποιους ελεεινούς, μπροστά στο τζάκι τους όπως του Τζήμερου και του Γεωργιάδη (δείτε στο twitter τι είπαν), με λίγα λόγια φόρτωσαν την ευθύνη σε αυτά τα παιδιά. Δεν θα ασχοληθώ όμως με αυτά τα φασισταριά άλλο γιατί αμαυρώνω την μνήμη των παιδιών αυτών.

Ο "άγνωστος" Χ λοιπόν αυτής της εξίσωσης είναι αυτό το οικονομικό μοντέλο που θέλει να ιδιωτικοποιήσει τα πάντα και οτιδήποτε άλλο του είναι φύρα. Είναι ο καπιταλισμός, που θέλει να μην υπάρχει δωρεάν δημόσια παιδεία, να μην υπάρχουν αξιοπρεπείς φοιτητικές εστίες, γενικά να μην μπορείς να ζήσεις αν δεν έχεις να πληρώσεις για τη ζωή σου. Το αν θα δεχθούμε να υπάρξουν κι άλλοι αντίστοιχοι θάνατοι, το αν θα δεχθούμε να εμπορευματοποιούνται όλα τα κοινωνικά αγαθά, ακόμα και η ίδια η ζωή μας, μας κάνει συνένοχους ή ριζοσπάστες.
Ας διαλέξουμε λοιπόν το μέτωπο με το οποίο θα πολεμήσουμε και ας ξεκουνηθούμε για να τους ανατρέψουμε, οργανωμένα, ταξικά με στόχο.

Ας γίνει λοιπόν ο άγνωστος Χ ισοδύναμο με τη ΖΩΗ και ΟΧΙ με την ΑΝΕΧΕΙΑ και το ΘΑΝΑΤΟ, όπως είναι τώρα!