Ρητή Δήλωση

Το ιστολόγιο αυτό είναι μια καθαρά προσωπική πρωτοβουλία για να καταθέτω στιγμές και σκέψεις από τη δική μου προσπάθεια να έρθω πιο κοντά στη νομοτελειακή θεωρία του Κομμουνισμού και την καταγραφή εντυπώσεων από τη διαδρομή αυτή. Αν και ο συντάκτης συμφωνεί με τις θέσεις, τη στρατηγική και την πολιτική ανάλυση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, μέσω αυτού του ιστολογίου δεν εκφράζονται οι επίσημες θέσεις του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Τυχόν αναφορές στις επίσημες θέσεις του ή οτιδήποτε έχει ως πηγή τα επίσημα όργανα ενημέρωσης της Κεντρική Επιτροπής του, θα αναφέρονται ρητώς από το συντάκτη.

Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2013

Έχει δίκιο...



Εφημερίδα "Το Ποντίκι" 17/01/12

Είπε η Φώφη Γεννηματά στην ανακοίνωση που εξέδωσε, ότι το ΠΑΣΟΚ είναι αντίθετο σχετικά με τα σενάρια για την αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου, γιατί με αυτό το τρόπο θα οξυνθούν τα πράγματα και μεταξύ άλλων αναφέρει:

"Είναι γνωστή η διαφωνία μας με ακραίες λογικές και πρακτικές που εκφράζονται από ορισμένους στα συνδικάτα. Υπάρχουν όμως η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ και πολλές άλλες  φωνές του υπεύθυνου διαλόγου και διεκδίκησης στο συνδικαλιστικό κίνημα. Και σε αυτούς πρέπει να απευθυνθούμε."


Έχει δίκιο η  Φώφη Γεννηματά που λέει ότι το ΠΑΣΟΚ είναι αντίθετο με ακραίες λογικές και πρακτικές. Γι αυτό ήταν κάθετα αντίθετο και καταδίκασε απερίφραστα τη κάθε είδους επέμβαση των ΜΑΤ- στα πλαίσια του "Νόμος και τάξη"- ακόμα και σε απλήρωτους ναυτεργάτες. Καταδίκασε επίσης απερίφραστα το ανελέητο ξύλο σε εργαζόμενους στη παράσταση διαμαρτυρίας με πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ στο υπουργείο εργασίας.

Έχει δίκιο η Φώφη Γεννηματά που λέει ότι υπάρχουν η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ και πολλές άλλες  φωνές του "υπεύθυνου διαλόγου και διεκδίκησης" στο συνδικαλιστικό κίνημα. 

Είναι αυτές οι φωνές που επέτρεψαν να τσακιστούν όλα τα εργασιακά δικαιώματα και να χαθούν κατακτήσεις με κατεβασμένα τα χέρια. 

Είναι αυτές οι φωνές που όλα αυτά τα χρόνια εν ονόματι του δικαίου των εργαζομένων καλλιεργούσαν κάνοντας τα στραβά μάτια και επέτρεπαν την ασυδοσία μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Είναι αυτές που συμβιβαζόντουσαν πριν ακόμα τους ζητηθεί, ακολουθώντας τις άνωθεν εντολές είτε προς όφελος της εκάστοτε κυβέρνησης είτε "αντιπολιτευόμενες" σε αυτές, πάντα με σκοπιμότητα.

Είναι αυτές οι φωνές που πρότειναν στους εργαζομένους την ημέρα της απεργίας να την παίρνουν άδεια, εκφυλίζοντας πλήρως το χαρακτήρα της απεργίας. 

Είναι αυτές οι φωνές που με την στημένη και μαγειρεμένη πλειοψηφία τους προχώρησαν σε μειώσεις στις κλαδικές συμβάσεις όπως π.χ η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων το καλοκαίρι που μας πέρασε. Όλοι αυτοί τώρα, όπως το φίδι αλλάζει πουκάμισα, έτσι τώρα μεταλλάσσονται σε κάτι "αυτόνομο", "ανεξάρτητο" μπας και εξιλεωθούν από τα συνδικαλιστικά τους αμαρτήματα. Όχι ότι μετάνιωσαν, απλά θεωρούν ότι πρέπει να επικαιροποιήσουν τους μηχανισμούς τους και να έρθουν πιο "αριστερά". 

Είναι αυτές που εκφύλισαν στην κυριολεξία την έννοια συνδικαλισμός και πλέον μεγάλο κομμάτι του εργαζόμενου λαού θεωρεί ότι βρίσκεται μπροστά σε αδιέξοδο, αφού από τη μία απαξιώνει το συνδικαλισμό και από την άλλη θεωρεί ότι δεν μπορεί να γίνει αλλιώς και ότι συμβαίνει είναι αναγκαίο.

Όχι λοιπόν, είναι υποχρέωσή μας να συνεχίζουμε να εκθέτουμε τη τακτική τους ενάντια στο εργατικό κίνημα. Είναι υποχρέωσή μας να ξεκαθαρίσουμε σε όλους του εργαζομένους ότι ο συνδικαλισμός δεν γεννήθηκε για να εξυπηρετεί τις παραπάνω τακτικές. Ακριβώς για αυτό δημιουργήθηκε το Π.Α.ΜΕ πριν από 14 χρόνια. Για να συσπειρώσει όλους αυτούς του εργαζόμενους που είναι αντίθετοι με αυτό το συνδικαλισμό και να βρουν διέξοδο στα δίκαια αιτήματά τους. 

Το Π.Α.ΜΕ δεν είναι του ΚΚΕ, είναι όλων των εργαζομένων και για αυτό όλοι θα πρέπει να εγγραφούν στα σωματεία τους και να συσπειρωθούν με το Π.Α.ΜΕ και τους υπόλοιπους φορείς της Λαϊκής Συμμαχίας, της ΠΑΣΕΒΕ (αυτοαπασχολούμενοι), της ΠΑΣΥ (μικρομεσαίοι αγρότες), της ΟΓΕ (γυναικείο κίνημα) και του ΜΑΣ (μαθητές-σπουδαστές-φοιτητές). Για να αλλάξουν οι συσχετισμοί και να αποκτήσει μεγαλύτερη δυναμική το μαζικό ταξικό κίνημα με τελικό στόχο την ανατροπή της άδικης εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο! Προτεραιότητα όμως είναι να μην ενδίδουμε στην τρομοκρατία τους και να μπορούν πλέον οι διεκδικήσεις να είναι νικηφόρες για όλους τους εργαζόμενους. 

Οι φορείς του ταξικού κινήματος δεν θα γίνουν ποτέ "φίλοι" του πολιτικού προσωπικού της εξουσίας του κεφαλαίου και για αυτό ποτέ δεν θα γίνουνε συνομιλητές του δικού τους "υπεύθυνου διαλόγου και διεκδίκησης", με τους δικούς τους όρους.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου